Week 3 in Paramaribo

Hallo allemaal! Het is hier nu dinsdagavond terwijl ik dit typ, we hebben net een heerlijke pasta gegeten gemaakt door onze masterchef: Fre. De vorige blog eindigde met een cliffhanger dat Frederike die avond met Fleur (destijds net nieuw) Lasagne zou gaan maken voor de hele groep omdat het een van de laatste avondjes zou zijn van Dicky en Jannet (de twee oudere knuffelvrouwen van de groep). Omdat Fre en Fleur bij het boodschappen doen geen Lasagnebladen konden vinden, besloten zij gewoon spaghetti te gebruiken als deeg. Helaas keken ze er overheen dat de spaghetti eerst gekookt moest worden voordat het in de oven kon met de rest. Toen het hele huis was klaargemaakt voor het bezoek van de rest van de groep was het dan ook een grote teleurstelling dat alles goed was, behalve de nog steenharde spaghetti... Het toetje was gelukkig wel lekker en maakte dat het nog een hele leuke avond werd! De pasta die ze gemaakt hadden werd overigens de volgende dag door Fleur 'gerepareerd' en dat was echt nog belachelijk lekker en heb vooral ik met Thomas nog 3 dagen van kunnen genieten, aangezien het heel veel was. Woensdag zijn Fre en ik weer gewoon naar werk geweest bij het weeshuis, dat begon met een teleurstelling, omdat 2 hele lieve meisjes van 4 en 6 jaar waren weggehaald door haar moeder die als een nomade door het land trekt zonder enig inkomen of kennis hoe ze haar kinderen moet opvoeden. De reden dat ze werd weggehaald was belachelijk, maar waar: er werd alleen een bescheiden kinderbijslag uitgekeerd als de kinderen thuis wonen... Weg kansen dat die meisjes goed terecht komen. Het weeshuis kan daar op zo'n moment wettelijk niks tegenin brengen helaas. Voor de rest was het een beetje een baaldag (vooral voor Fre) op werk, omdat het veel energie en strenge toespraken kostte om de kinderen op hun werk gefocust te houden. Toen we thuis kwamen moest Fre snel haar dansje oefenen met Jolien, Fleur, Josfien en Meike. Ze wilden namelijk een dansje doen op de talentenavond die die avond was in het meisjesinternaat naast ons. Dat zou ook de laatste avond worden van Dicky en Jannet. De talentenavond was heel erg leuk, de meiden van het internaat hadden ook fanalen ingestudeerd (al was dat niet altijd even geweldig) en 'onze' dames stalen de show met hun perfect uitgevoerde dansje en prachtige zwarte jurken inclusief roze bloem in het haar. Ik en Thomas werden zelf ook naar voren geroepen (we waren namelijk de enige jongens in die hele zaal) en dat vonden die meisjes helemaal geweldig, ongeacht wat we deden. We moesten dansen en stonden daar als houte kaaskoppen, terwijl die meisjes gek werden van het gillen bij elke beweging, was erg grappig! De volgende middag was het tijd om afscheid te nemen van Dicky en Jannet, waren echt twee onwijs lieve vrouwtjes en ook echt grappig, je zou totaal niet zeggen dat ze al in de 50 zijn. Na een -voor sommigen- emotioneel afscheid besloten we dat het toch tijd werd om wat te gaan doen en gingen we naar de stad. Dit was slechts 15 minuutjes fietsen en het was ook een of andere nationale feestdag die er mee te maken had dat ze al zo lang onafhankelijk waren of iets dergelijks. Helaas waren er weinig festiviteiten en hebben we met z'n allen wat gedronken aan het water na een kleine wandeling zodat we voor het donker weer thuis zouden zijn. Jammergenoeg lieten de Surinaamse mannen zich maar weer eens van hun slechtste kant zien door naar alle meiden uit onze groep constant te fluiten en te roepen. Wel fijn overigens dat ik die namiddag lekker voetbal kon kijken. Alle Europese avondwedstrijden van alle competities worden hier dus eind van de middag uitgezonden op een open kanaal, waar ik weinig problemen mee heb, hihi. Voor de rest gebied de eerlijkheid ook te zeggen dat er in dit huis 's avonds nog wel eens lekker Netflix word gekeken door vooral mij en Fleur (Breaking Bad, Pretty Little Liars). De volgende dag hadden we aangeboden aan Ingrid (borgmoeder van ons weeshuis) om te helpen met schilderen van de nieuwe locatie voor het weeshuis. We hadden de andere vrijwilligers opgetrommeld om te komen helpen en fietsten erheen met de oudste jongen (15) van het weeshuis. Was een heel end fietsen waardoor ik vrij chagrijnig werd, om er daar achter te komen dat we ook zelf nog verfrollers moesten gaan kopen. Ik was het eerste uur niet echt te genieten, maar voor de rest was het hartstikke leuk en hebben we het hele huis mooi wit geschilderd. Er was trouwens een hele lieve hond die constant aan mij en Fre bleef hangen (ondanks dat het een waakhond was). De volgende dag vertrokken we om 10 uur 's ochtends naar Springbreak, een jongeren evenement waarbij 50 Nederlandse stagiairs en dergelijke samen kwamen om in groepen van 7 allerlei spellen te doen, waaronder buikschuiven, duiken, drinken etc.. Buiten dat was er een groot feest met onbeperkt eten en drinken. 15 meter verderop kon je overdekt overnachten in je eigen hangmat tussen alle dronken gasten. Fre en ik hadden zelf een privékamer met bedden en 2 andere mensen. De oorzaak was dat wij simpelweg geen hangmat hadden. Ons team werd overigens wonder boven wonder 2e van alle teams na een spannende finale en won gratis toegang tot een prestigueze poolparty vrijdag a.s., maar dan zijn Fre en ik helaas zelf al op excursie. Het plan is dat we vrijdag namelijk schildpadden gaan spotten op Braamspunt. Leuk was overigens nog dat zowel Meike, als Josfien, als Fleur er mannelijk contact aan overhielden. Gisteren en vandaag hebben wij gewoon lekker gewerkt. Noura, lekker was het ook niet helemaal,,,, Een meisje (10) uit het kinderhuis haar vader is een dezer dagen overleden, terwijl die vader op het punt stond om haar mee te nemen naar Nederland, waar hij net een huis gekocht had... Zo zielig voor dat meisje om te zien hoe ze daarmee omgaat wanneer ze dat hoorde. Dat brengt ons weer terug bij de heerlijke pasta van vanavond, was nogmaals erg lekker en die gaat zeker morgen nog eens opgewarmd worden. Freetje is een beetje sip en down vanavond, ze zit er heel erg mee dat Baukje (haar hondje die ze d'r hele leven al heeft) ernstig ziek is :( Maar Freetje krabbelt altijd wel weer op dus dat komt goed! Het was zo wel weer lang genoeg, hoop dat het niet te uitgebreid was, maar het is een beetje moeilijk om anders een sfeer te creëren. Groetjes van mij, Kas, en Freetje. Tot de volgende keer!