avontuurlijke week

Afgelopen week weer een erg afwisselende week gehad. Mijn vorige verslag was geeïndigd met de aankondiging dat we naar het Phagwa-festival zouden vertrekken, dat was vorige week woensdag. Die dag was echt onvergetelijk. Ik zal jullie eerst de betekenis van het feest uitleggen.

'Holi-Phagwa of Phagwa, is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Het Holifeest kenmerkt zich door dans, zang, versnaperingen en het strooien met gekleurd poeder.'

Het is trouwens ook de gewoonte dat iedereen in het wit gekleed is. eigenlijk zonde, aagezien je super smerig wordt. Toch hadden Fien, Meik, Fleur en ik allemaal witte hemdjes aan. Thomas ging met andere vrienden naar het feest en Jolien was ook op stap, naar het binnenland, zij heeft Phagwa helemaal niet mee kunnen maken. Aangekomen bij de palmentuin, plaats waar het feest plaatsvond, waren onze hemdjes al snel niet wit meer. Iedereen liep met flesjes poeder en strooide het in het rond. Gelukkig hadden we zelf ook een tas met poeder en hebben we de mensen flink aangepakt. Het was echt heel leuk en alle mensen waren erg gezellig en deden leuk mee. Er werd gedanst, veel gegeten, muziek gemaakt, noem maar op. Al gauw kwamen we bekenden tegen, de jongens van salsa-dansen met hun vrienden, en hebben we de rest van de dag met hun opgetrokken. De tijd vloog en voordat we het wisten was het al etenstijd. Aan de waterkant hebben we heerlijke nasi met saté gegeten en werden we toch een beetje raar aangekeken. Wij waren namelijk écht heel smerig, zo heb ik weinig mensen zien lopen. Maar het boeide niks, ik vond het wel lekker om is een dag vies te zijn. Nooit van mezelf verwacht.. Na het eten was het feest nog lang niet klaar. Op het onafhankelijkheidsplein was een mega festival. Heel groot veld met een enorm podium waar verschillende bekende dj's optraden. Echt gaaf om te zien, ook hoe iedereen er bij liep. Lekker vies, het boeide niemand. En al die verschillende culturen bij elkaar, heel bijzonder. Veel nederlanders natuurlijk ( stagiaires en vrijwilligers), maar ook veel Surinamers, Chinezen, Hindoestanen, noem maar op. Al met al was het een geweldige dag. Veel gedanst, gelachen, gegeten, gedronken, vies geworden; alles was leuk. De volgende dag was bijna iedereen vrij, ik moest gewoon werken. Maar dat vond ik niet erg, ik begin toch pas om half 12. In de ochtend hebben we fleur uitgezwaaid. Ze vertrok voor ruim een week naar Curacao. Dit betekende ook dat ik voor het eerst alleen moest werken, en dat vond ik best spannend. Gelukkig ging het goed, zoals ik al in mijn vorige blog zei, zijn veel kinderen bij familie tijdens deze vakantie. Hierdoor heb ik maar een klein groepje en dat is een stuk makkelijker. Ik vind het wel moeilijk dat er een groot leeftijdsverschil is, dan is het lastig om een gezamenlijke bezigheid te verzinnen. De oudste is 15 en de jongste 3. Door je aandacht goed te verdelen is het prima te doen en had ik het erg naar mijn zin. Het alleen fietsen viel ook mee, ik was erg bang voor al het gefluit en geroep. Dat gebeurt altijd, maar het voelt toch veiliger als je met nog iemand bent. Ik negeerde het gewoon en dan doen ze niks.
Donderdagavond een keer niet uit geweest, dat was erg gek. We gingen niet omdat we vrijdagochtend om half 5 werden opgehaald voor onze 4-daagse paas-trip. Wat zag ik daar tegenop.. Als ik ergens zo vroeg voor op moet staan, hoeft het eigenlijk niet meer voor mij. Maar ja, de hele groep ging en 4 dagen naar de jungle wilde ik toch niet missen. Natuurlijk die nacht geen oog dichtgedaan, maar dat heb ik inmiddels weer ingehaald gelukkig.

De taxi kwam ruim een uur te laat, dus om half 6 vertrokken we pas. Samen met Fien, Meike, Thomas, Rita, haar zoon Tarik en nog een aantal Surinamers zaten we in een groep. Het was een enorme onderneming om op de plaats van bestemming aan te komen. Eerst 3 uur in de bus en daarna 5 uur op de boot. Met alle bagage die we in totaal mee hadden, denk aan bakken vol eten, koffers, zakken vol drinken etc, duurde het nog langer. Alles moest steeds over gesjouwd worden. Eerst van de ene bus naar de andere, en dan van die bus in de boot. De boottochten vond ik echt heel gaaf. Het waren echt raft-tochten. De rotsen ontwijkend en door de stroomversnellingen hebben we af en toe flink zitten gillen met zijn allen. Het viel heel erg te vergelijken met de Piranha-attractie in de Efteling. De boten zagen er trouwens krakkemikkig uit, zulke boten zul je niet snel in Nederland zien en al helemaal niet als het gaat om een tocht van 4 à 5 uur. Iedereen had een houten kont, het bankje was een keiharde houten plank. Dat is voor ruim 4 uur best zwaar. Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt, om te zwemmen en lekker te eten. Eten doet men veel hier.. Surinamers eten vaak 4 keer per dag warm. Op deze trip werden we daarom ook volgegooid met eten, het was echt veel. De gids had thuis bakken vol roti gemaakt en nog allerlei andere gerechten. Meike en ik hebben ook steeds gezorgd voor wat mooi gezang op de boot. De anderen moesten er erg om lachen. Helaas hebben we de paasdagen heel veel regen gehad, maar toch heb ik er erg van genoten. Mooie plekken gezien, we zijn naar een aantal dorpjes geweest in de middle of nowhere. Ik vond het wel heftig om te zien hoor, hoe die mensen leven is echt bizar. Kleine hutjes die op instorten staan, waar hele gezinnen in wonen. Wassen, douchen, afwassen, noem maar op, doen ze allemaal in de rivier. Vanuit de boot zag je overal kindjes en vrouwtjes zwaaiend de afwas te doen. Ik kan me er echt niks bij voorstellen hoe het zou zijn om zo te leven. Een paar uur per dag hebben de mensen stroom en voor een boodschap moeten ze vaak uren varen. Hun eten halen ze daarom veel uit de jungle. Denk aan jacht, maar ook vis uit de rivier. Men eet daar niet afwisselend, het lijkt mij een hel. Wel goed om is gezien te hebben, ik ben me nu ineens veel meer bewust van alle luxe thuis.Natuurlijk wist ik al altijd dat er mensen waren die zo leven, maar als je het echt heb gezien, sta je er veel meer bij stil. Ik schrok er echt van omdat ik onnozel dacht dat dit soort taferelen vooral bekend zijn in Afrika. Al met al erg leerzaam. Verder hebben we de Ananasberg beklommen, dat was een pittige wandeling. 'Het is maar een uur lopen', een Surinaams uurtje dus... 1,5 uur wandelen enkele reis, en dan ook niet op prachtige paden zoals we dat in Nederland gewend zijn; nee, middenin de jungle half struikelend over boomwortels en stammen. Wederom voelde ik me weer ontzettend stoer, ha ha! Helaas tijdens de wandeling ook weer alleen maar regen, dan is het een stuk armoediger. Aan de andere kant werkte het verkoelend, toch ook wel fijn. Na de wandeling hebben we gezwommen op een unieke plek, bij een prachtige grote waterval. Foto's staan op Facebook. Ondanks dat het regende, genoten we en lag iedereen languit in het water. Dat was een unieke ervaring. Ik was natuurlijk bang dat er piranha's zwommen, maar er werd duidelijk gemaakt dat die echt niet in de buurt van zo'n stroomversnelling kwamen, dus dat stelde me enigszins gerust. Na onze zwempartijen en het bezoeken van dorpjes keerden we weer terug naar ons verblijf. Hier heb ik nog niks over verteld, kom ik net achter. We logeerden op een resort, pal aan de rivier. Bij hele lieve mensen die daar woonden en het resort runde. We sliepen gelukkig wel in bedden, in kleine armoedige hutjes. Samen met Fien en Mei sliep ik in een hut, dat was een heel avontuur. Het dak lekte, zoveel had het geregend. We hadden bakjes geknipt zodat die het water op vingen. Met Meike sliep ik in een 2-persoonsbed en ondanks de klamboe, hadden we steeds bezoek. Eerst een grote kikker en daarna een dikke kakkerlak.. wat hebben we gegild, het hele resort werd wakker! We durfden echt niet meer te slapen en stonden bevend buiten een oplossing te bedenken.. Fien sliep er gewoon doorheen, echt een wonder. Ik had alle moed bij elkaar geraapt en de beesten weggejaagd en toen zijn we toch maar gaan slapen. Dit avontuur was de eerste nacht, de andere 2 nachten ging het beter. De wc's en douches waren een eind verderop en ontzettend vies. Water liep niet door, dus je moest een emmer vullen om alles weg te laten lopen.. Douche een piesstraal ijskoud. Het was wel afzien dus, maar ik vond het ook wel weer leuk. Zo leerden we echt ervaren hoe het was om daar te leven en dan hadden wij het nog luxe vergeleken de mensen in die arme dorpjes. De andere dagen hebben we nog meer dorpjes gezien; Apiapaatie, Danpaatie en Isadou. Ook nog een paar heerlijke zwempartijen gehad. Natuurlijk dieren gezien, met als hoogtepunt een kaaiman. Al met al was het een heel bijzondere pasen. Ik vond het wel jammer dat ik niks van pasen heb meegekregen, heb geen (chocolade)ei gezien en dacht veel aan mijn familie die gezellig samen aan het eten waren. Maar ja, volgend jaar ben ik er weer bij!

Het gezin, die net al ter sprake kwam, echt heel lief. Moeder, vader, zoontje en een super schattig dochtertje woonden op het resort. Kleine Boedoe was het meisje; een dikke baby van 8 maanden. Iedereen schatte haar ouder, ze was echt groot en dik voor haar leeftijd. Ik had alle dagen al op haar zitten te loeren en de laatste dag was het raak; we hebben uren met haar gespeeld, het was zo leuk. Ze leek, zoals Meike zei, op een Michelin popke met haar dikke benen, maar wat was ze schattig. Had haar zo mee willen nemen, onze eierstokjes gingen al rammelen, citaat van Meike, ha ha! Toch nog een poos wachten, we zijn nog veel te jong. Ookal zijn we hier al 'oud' om mama te worden. Er zijn hier zat meisjes die op hun 13e (!!!) al met dikke buiken rondlopen, ongelooflijk.. Maar goed, Waarschijnlijk hebben jullie de foto's van Boedoe op mijn Facebook gezien, hier kan ik foto's nog steeds niet kwijt.. Het afscheid vond ik best moeilijk, het gezinnetje was zo lief voor ons. Boedoe gedag zeggen was al helemaal moeilijk, ze zwaaide ons met een lach uit. Moeilijk om te weten dat je die nooit meer zal zien! De terugreis duurde trouwens heel lang.. we vertrokken 1,5 uur later dan gepland (dat gaat hier nou eenmaal zo..) en onderweg stopte de bootsman bij bijna elk dorpje. Ruim 5 uur gevaren, ook een eet-en zwemstop gemaakt en daarna nog 4 uur in de bus. Vooral die busreis was net too much,. Toch een gave trip gehad, maar ook fijn om weer in ons droge huisje te zijn.

Dinsdag moest ik meteen weer werken, en dat ging goed. We hebben spelletjes gedaan, geknutseld en gevoetbald. De kinderen rennen echt gillend op me af als ik het hek open doe, echt heel schattig. Ik krijg wel al een brok in mijn keel als ik me bedenk dat ik ze volgende week vrijdag al gedag moet zeggen.. Nog maar niet te veel aan denken! Vandaag ook weer gewerkt, helaas kut weer. Alleen maar regen, ik kon niet naar buiten met de kinderen. Ik had een tas knutselspullen gekocht, dus we hebben uren gekleid, gekleurd en spelletjes gedaan! Morgen mijn laatste dagje alleen, daarna is fleur er gelukkig weer bij. Daar kijk ik naar uit!